هنوز عده بسیاری از مردم دنیا به خصوص غربی‌ها کشور تایوان را به خوبی نمی‌شناسند و با ارزش و اهمیت آن آشنایی ندارند. در دهه ۱۹۹۰ تایوان اولین کشور با دموکراسی واقعی چینی بود، جامعه مدنی در حال رشد آن در کنار همسایه غول پیکرش گم شد. از آن زمان فرهنگ مردم در این جزیره رشد کرد و شکوفا شد و از مجموعه‌ای از فرهنگ‌های چینی، غربی، ژاپنی و فرهنگ محلی تاثیر پذیرفت. تایوان غذاهای مهیج و فستیوال‌های سنتی چینی و بومی و معابد فراوان دارد. مهمتر از آن جاذبه‌های زیبا و فراوان این کشور است که عبارتند از کوه‌های بلند، هشت پارک ملی، جزایر زیبا و اقامتگاه‌های بهاری.
یکی از جالب توجه‌ترین ویژگی‌های تایوان موفقیت اقتصادی عجیب آن است. در کمتر از ۵۰ سال این جزیره به یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا تبدیل شد و از این کشور تصویری با کارخانجات تولیدی بیشمار و شهرهای پرجمعیت ایجاد کرد. کشمکش‌های طولانی برای پیدا کردن هویت مستقل فرهنگی و سیاسی از برادر بزرگترش در قاره بی‌نتیجه ماند (سال‌ها فرمانروایان تایوان اصرار داشتند که تایوان “چین واقعی” است). تایوان بسیاری از سنت‌ها و تمدن‌های از دست رفته قاره را حفظ کرده؛ اما گرچه آینده سیاسی آن هنوز نامشخص است، اما تایوان یک فرهنگ پویای توسعه یافته‌ای را به خود اختصاص داده است.
یکی از ارزشمندترین چیزها درباره کشور تایوان، مردم خونگرم آن است. تایوان یکی از میهمان‌نوازترین کشورهای دنیاست و در سفر خود به این کشور حتما با برخوردهای سخاوتمندانه و مهربان مردم آن مواجه خواهید شد، چه در مواجهه با رانندگان تاکسی که کرایه منصفانه از شما می‌گیرند یا غریبه‌هایی که به شما آدرس نشان می‌دهند و یا خانواده‌هایی که اتاق خود را برای استراحت در اختیار شما قرار می‌دهند.
دومین ویژگی مهم تایوان، غذاست؛ با غذاهای متنوع چینی و غذاهای خوشمزه محلی. گشت و گذار در این جزیره آسان است گرچه عدم استفاده از زبان انگلیسی در این کشور ممکن است برای شما چالش ایجاد کند به خصوص که بسیاری از نوشته‌ها و تابلوها تنها به زبان چینی هستند. تایوان به نسبت چین یا جنوب شرقی آسیا کشوری ثروتمند است اما با این حال قیمت‌ها در این کشور به نسبت دیگر کشورهای توسعه‌یافته پایین است. اشتیاق مردم تایوان برای کمک به شما نشان می‌دهد محال است جایی گیر بیفتید.
تایپه
پایتخت سیاسی و اقتصادی تایوان، شهر تایپه است که یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای روی زمین است. این شهر توسط کوه‌های شمالی جزیره محصور شده. تایپه با جمعیت سه میلیونی پایتخت اسکوترسوارها، بازارها، آسمان خراش‌ها و معابد است.
اولین حسی که با دیدن این شهر پیدا می‌کنید ممکن است این باشد که ساختمان‌های آن کهنه و زشت هستند. علت وجود چنین ساختمان‌هایی این است که دولت تایوان (KMT) در سال‌های نخست حکومت خود در سال ۱۹۴۹ حدود یک میلیون تازه وارد از چین را منزل داد. بسیاری از ساکنین و حتی دولتمردان آن تایپه را به عنوان خانه موقت خود می‌انگاشتند که در واقع راه عبوری باشد برای رسیدن آنها به خشکی (قاره). اما ساختمان‌های جدید تایپه هوشمند و شیک و بادوام هستند و با معیارهای بین‌المللی ساخته شده‌اند.
گرچه برای دیدن همه جاذبه‌های شهر شاید ماه‌ها زمان نیاز باشد اما شما می‌توانید در یک هفته از مهمترین قسمت‌های شهر دیدن کنید. بسیاری از گردشگران تنها برای دیدن موزه کاخ ملی به این شهر می‌آیند و از سایر جاذبه‌های شهر خود را محروم می‌کنند. می‌توانید یک گردش تاریخی داشته باشید از ساختمان ریاست جمهوری، موزه ملی تایوان و تالار یادبود چیانگ کای شیک (Chiang Kai-shek) واقع در منطقه Zhongzheng که هسته سیاسی و تاریخی شهر است.
خوب است که از محله‌های قدیمی Wanhua و Datong نیز دیدن کنید که پر از خانه‌های چوبی سست و در حال ویرانی است که یادگار اوایل قرن بیستم است و همچنین معبد Longshan که بهترین نماد سنت‌های مذهبی این کشور است. در شمال آن، خیابان Dihua پر از مغازه‌های قدیمی است و معبد Baoan که یکی از زیباترین معابد این کشور است و موزه شونگ یو (Shung Ye) که به خوبی مردم بومی تایوان را معرفی می‌کند.
در شرق تایپه، محله Xinyi ویترین برج‌های اداری است با مراکز خرید مجلل و باشکوه. غذا خوردن در تایپه بسیار لذتبخش است به خصوص با تنوع رستوران‌های استثنایی و قهوه خانه‌ها و مغازه‌ها و طبف گسترده‌ای از فروشگاه‌ها، مغازه‌های تخصصی و برخی مغازه‌های فروش عتیقه. در شمال آن پارک ملی Yangmingshan و Beitou قرار دارند که برای پیاده‌روی و گردش بهاره بسیار مناسب هستند. در جنوب آن نیز مناطق Maokong و Wulai چشم‌انداز وسیعی از منطقه ساحلی تایوان بدست می‌دهند.
شمال تایوان
شمال تایوان از زیباترین و متنوع‌ترین بخش‌های این کشور است. زمین جنگلی، قبیله‌های بومی تندخو و حتی آب و هوای متغیر آن مهاجران نخستین را حیرت‌زده کرده بود و سبب شد این منطقه از آخرین قسمت‌های جزیره باشد که مستعمره چینی‌ها شد. در سال ۱۹۴۹ این منطقه مورد هجوم مهاجران چینی قرار گرفت و امروز شهرهای فشرده آن دارای بیشترین ساکنان ماندارین زبان نسبت به دیگر قسمت‌های تایوان است و بیشترین حمایت را از دولت KMT دریافت می‌کنند.
این منطقه شامل بخش‌های سینچو (Hsinchu)، میااولی (Miaoli)، تایوآن (Taoyuan)، تایپه (Taipei) و ییلان (Yilan) و بخشی از کریدور شهری پرجمعیتی است که از کیلونگ (Keelung) در ساحل شمال شرقی تا شهرهایی با توسعه سریع تایوآن (Taoyuan) و ژونگلی (Zhongli) در غرب گسترده شده است. نزدیکی به پایتخت کل این منطقه را قابل دسترسی کرده است و بیشتر این مناطق را می‌توان در یک گردش یک روزه دید.
پشت این منطقه شهری یک خط ساحلی زیبایی قرار گرفته که از ویژگی‌های منحصر به فرد منطقه است. ساحل شمالی و منطقه زیبای Guanyinshan و بعد در جنوب، جنوب شرقی و منطقه ملی ساحلی ییلان (Yilan) چشم انداز زیبا و سواحل تمیز دارند. بین این دو منطقه شهر بندری کیلونگ (Keelung) که در یک بندر استراتژیک که توسط دژهای ویران محاصره شده، قرار گرفته است و بهترین جای تایوان برای خریدهای شبانه است با بزرگترین جشنواره‌های شبح سالانه.
خط ریلی Pingxi مسیر خود را به سمت دره‌های سرسبز کج می‌کند و از میان جنگل‌های زیبای Shifen می‌گذرد. Pingxi میزبان یکی از جذاب‌ترین رویدادهای تایوان است؛ رها کردن صدها فانوس آسمانی در جشنواره فانوس‌ها. شهرهای معدنی Jiufen و Jinguashi جاذبه گردشگری این منطقه محسوب می‌شوند به علاوه چای‌خانه‌هایی با فضای ورزشی، غرفه‌های فروش تنقلات و موزه‌ها.
بخش‌های سینچو (Hsinchu) و میااولی (Miaoli) بخش مرکزی تایوان را تشکیل داده‌اند که امکان تجربه فرهنگ و غذاهای محلی هاکا (Hakka) و سانیی (Sanyi) را فراهم کرده‌اند، این مناطق به مراکز منبت‌کاری کشور شهرت دارند. بالاتر از این منطقه و در جایی به دور از دید، پای قلل غول‌پیکر و دشت‌های بکر، پارک ملی Shei-Pa و آب گرم تایان (Taian) قرار گرفته است؛ منطقه آب گرم آرامی که توسط محوطه بزرگ هایکینگ و روستاهای قبیله‌ای آتایال (Atayal) محصور شده است. با صرف وقت و به کمک وسیله حمل و نقل خود می‌توانید از بزرگراه پرپیچ و خم شمالی در امتداد ساحل که خیابان تاریخی Daxi را به ساحل شرقی ییلان (Yilan ) متصل می‌کند، عبور کنید. منطقه ییلان مناطق دیدنی چون آبشارهای بلند دارد که ارزش دارد در میانه راه توقف کرده و به تماشای آنها بنشینید.
مرکز تایوان
مرکز تایوان که توسط شهرهای پرجمعیت شمالی و دشت‌های گرمسیری جنوب محصور شده، منطقه‌ای است که توسط کوه‌ها مشخص شده. منطقه مرکزی شامل چشم‌اندازهای متنوع و زیبایی است از رودخانه شگفت‌انگیز Sun Moon گرفته تا قلل Yushan که از بلندترین کوه‌های شمال شرق آسیاست.
تایچونگ (Taichung) از پویاترین شهرهای این کشور است و دروازه منطقه محسوب می‌شود با چای‌خانه‌های زیاد و زندگی در شب. در جنوب، جلگه‌های رودخانه‌ای مسطح بین دشت و دریا قرار گرفته و فرهنگ سنتی چینی را در خود دارد. پرستش خدای تائوییست مازو که به خدای دریا معروف است و اغلب به آن به عنوان حامی مقدس کشور می‌نگرند، در این منطقه قوی‌تر از سایر مناطق تایوان است.
شهرهای بیگانگ (Beigang) و داجیا (Dajia) مهمترین معبدهای مازو در جزیره را در خود دارد و زیارت سالانه مازو در داجیا یکی از بزرگترین جشنواره‌های مذهبی تایوان است. لوگانگ (Lugang) یکی از قدیمی‌ترین شهرهای تایوان است، موزه‌ای از اساتید هنرهای دستی، با خیابان‌های باریک و معابد. مجسمه بزرگ بودا در Changhua یکی از بزرگترین مجسمه‌های بودا در آسیاست. صومعه Chung Tai Chan در پولی (Puli) مرکز جغرافیایی جزیره قرار گرفته با معماری مدرن و فلسفه بودایی Zen.
دره‌های باریک و روستاهای سنتی Tsou در منطقه ملی آلیشان (Alishan) که در شرق چیایی (Chiayi) قرار گرفته، بهترین مناطقی هستند که می‌توانید با پیاده‌روی یا با وسایل حمل و نقل در آن گردش کنید. زیبایی منطقه با اقامتگاه‌های فردی و زیبایی که در کنار هم صف بسته‌اند، دو چندان شده است در عین حال که فرهنگ بومی همچنان در این منطقه به قوت خود باقی است. آلیشان محدوده پارک ملی یوشان (Yushan) را مشخص کرده و تجربه یک پیاده‌روی جذاب را فراهم می‌کند. مسیر زیبای آن سالانه صدها گردشگر را به خود جذب می‌کند.
جنوب تایوان
منطقه گرمسیری جنوب تایوان جهانی جدا از تایپه است، سرزمین مزارع دانه بتل (betel)، درختان آناناس و سواحل شنی. جلگه‌های جنوبی قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های چینی تایوان را در خود جای داده است. سنگر فرهنگ تایوانی با جمعیت بالایی از طرفداران استقلال. در این منطقه بخش‌های تاینان (Tainan)، کائوسیونگ (Kaohsiung)، پینگدونگ (Pingdong) و دژهای حزب پیشرو دموکراتیک (DPP) قرار گرفته است و همه جا به زبان تایوانی صحبت می‌شود و این زبان نسبت به زبان ماندارین اولویت دارد.
کوه‌های جنوبی گرچه از محدوده مرکزی چندان قابل رویت نیستند، اما چشم‌انداز زیبایی را ارائه داده‌اند. اهالی بونون (Bunun)، پایوان (Paiwan) و روکای (Rukai) در این منطقه سکنی گزیده‌اند، گرچه روستای پایوان و روکای پس از طوفان سخت سال ۲۰۰۹ عملا رها شده و متروکه شدند. فرهنگ این منطقه را می‌توان در فستیوال‌های آن به خوبی دید. بسیاری از معابد هر سه سال یکبار مراسم سوزاندن قایق را برگزار می‌کنند و مراسم آتش‌بازی در یان شویی (Yanshui) یکی از مراسم شلوغ اما هیجان‌انگیز است که با شروع سال جدید چینی برگزار می‌شود.
تاینان (Tainan) یکی از توقفگاه‌های گردشگرانی است که به این منطقه سفر می‌کنند. این پایتخت قدیمی در خود معابد مزین، جاذبه‌های تاریخی و برخی از بهترین خوراکی‌های میان وعده در کشور را دارد. مسیر مارپیچ بزرگراه از جنوب و از میانه کوه‌ها می‌گذرد تا به تایتونگ (Taitung) می‌رسد، مسیری زیبا و گاهی خطرناک با چشم‌انداز فوق‌العاده.
کائوسیونگ (Kaohsiung) بزرگترین شهر جنوبی تایوان است. این منطقه ساده و دوست‌داشتنی که نزدیک صومعه Foguangshan قرار گرفته، به سرعت چهره سیاه صنعتی به خود گرفت. در نوار باریکی از جنوب تایوان پارک ملی کنتینگ (Kenting) قرار گرفته است که کمتر مورد توجه قرار گرفته. از سوی دیگر دسترسی به ساحل نیز بسیار آسان است و امکان موج‌سواری در دریا مهیاست.