چگونه به کودک آموزش دهیم تنها بخوابد؟
راهکارهایی برای خواباندن کودک در اتاقش
کودک معمولا به خاطر احساس اضطراب، ناامنی و یا حواس‌پرتی از تخت خود بیرون آمده و به تخت خواب شما می‌آید. اما شما می‌توانید با روش‌های علمی و درست این عادت را از سر کودکتان بیندازید و کمک کنید که تنها بخوابد. در این مطلب به ارائه چند راهکار در این زمینه خواهیم پرداخت.
وسایلی که موجب حواس‌پرتی کودک می‌شود، از او جدا کنید
تلویزیون، کامپیوتر و تمام وسایل برقی را از اتاق کودک بیرون بیاورید تا فضای آرام برای خواب او فراهم شود. تماشای تلویزیون، بازی‌های کامپیوتری، نور صفحه کامپیوتر همگی محرک‌هایی هستند که مانع از خواب کودک می‌شوند. نور کم مانند نور چراغ خواب کافیست تا کودک خواب آرامی داشته باشد.
یکسری کارهای روتین قبل از خواب داشته باشید
دوش آب گرم، پوشیدن لباس خواب، مسواک زدن و خواندن قصه‌های شب برای کودک، به فرزندتان این حس را القا می‌کند که دیگر وقت خواب است و او را برای خوابیدن آماده می‌کند. چنین رفتارهای قابل پیش‌بینی قبل از خواب، کودک را از لحاظ روانی آماده می‌کند و از اضطراب شبانه او می‌کاهد. این کار استرس کودک را کاهش می‌دهد. در واقع یکسری مراحل برای خوابیدن ایجاد می‌کنید که برای کودک قابل پیش‌بینی است و کودک متوجه می‌شود که وقت خواب است.
حضور خود را کم کنید
قبل از آنکه کودک خوابالو شود، اتاق را ترک کنید بنابراین دیگر به حضور شما وابسته نمی‌شود. اگر در اتاقش می‌مانید، کنارش نخوابید یا با او ارتباط برقرار نکنید. هر شب بیشتر از تخت او فاصله بگیرید تا بخوابد. بدین صورت به تدریج وابستگی او به شما کاهش می‌یابد.
احساس امنیت در او ایجاد کنید
غیبت شما و فکر کردن به هیولایی که زیر تخت جا خشک کرده است، خواب را از کودک دلبند شما می‌گیرد. او را به آرامی بیدار کنید، با مشغول کردن او با اشیایی چون حیوانات پلاستیکی یا حتی پتو، احساس ترس او را آرام کنید. اجازه دهید شخص دیگری نیز در اتاق حضور داشته باشد تا فرزندتان احساس اطمینان کند.
آرام آرام اتاق را ترک کنید
بسیاری والدین فرزند را روی تختش گذاشته و به او می‌گویند ” دوباره برمی‌گردم و حواسم بهت هست”. به قول خود عمل کنید اما فاصله طولانی بین رفت و برگشت خود بگذارید. احتمالا کودک در فاصله یکی از این رفتن‌ها خوابش می‌برد. از فواصل ۵ تا ۱۰ دقیقه‌ای شروع کنید. اگر قبل از ۵ دقیقه برگردید، احتمالا فرزندتان بیدار است و اگر بعد از ۱۰ دقیقه برگردید، احتمالا فرزندتان دچار ترس و اضطراب می‌شود که این اوضاع را بدتر می‌کند.
مقاومت کنید
اگر نیمه‌های شب فرزندتان به اتاق شما آمد تا در تختتان بخوابد، بدون آنکه با او برخورد و دعوایی بکنید او را برای بازگشتن به تختش همراهی کنید. به او بگویید : باید در تختت بمانی. این مهم است که هر بار که فرزند به تخت شما آمد، نسبت به بازگرداندن او به تختش مقاومت نشان دهید. اگر هر بار این کار را انجام ندهید، کودک یاد می‌گیرد بیشتر به تختتان بیاید.
برخورد خوبی داشته باشید
رفتارهای ناخواسته او مانند گریه کردن را نادیده بگیرید. فردای شبی که کودکتان خوب خوابید، به او اجازه دهید هر چیزی که می‌خواهد برای صبحانه بخورد یا لباسی که دوست دارد بپوشد. اینگونه کودک متوجه ارتباط بین عملکرد خوب او در خوابیدن و پاداش گرفتن می‌شود.