هر آنچه که باید درباره تاثیر ویتامینC بر پوست بدانید
از فواید ویتامینC غافل نشوید
جوانتر به نظر برسید… خوش صورتتر شوید… خطوط ریز روی صورتتان محو شود آن هم فقط در طول چند هفته… امروزه بر در و دیوار هر دراگ استور و داروخانه‌ای می‌توان انبوهی از آگهی‌های تجارتی مربوط به انواع کرم‌ها، لوسیون‌ها و مواد آرایشی را با چنین ادعاهایی دید. اغلب محصولاتی که مدعی از بین بردن چین و چروک صورت و جوانتر کردن چهره شما هستند بیش از مواد به اصطلاح جادویی، حاوی ویتامینC هستند. گرچه اکنون به اثبات رسیده است که ویتامینC برای پوست مفید و موثر است اما تحقیقات بیشتری لازم است تا به مفید و بی‌خطر بودن این محصولات بهداشتی پی برد. مهمترین نکته این است که بدانید بهترین درمان برای چین و چروک، پیشگیری از بروز آنهاست. بی حفاظ قرار گرفتن در برابر نور خورشید عمل بروز ۹۵درصد از چین و چروک‌ها است. گرچه عامل ژنتیک در مقدار چین و چروکی که هر ساله بر چهره هر شخص ظاهر می‌شود بسیار تاثیر دارد اما مراقبت در برابر تابش نور خورشید می‌تواند چهره شما را سال‌ها جوانتر و سالم‌تر نگه دارد. می‌توان مراقبت در برابر تابش آفتاب را بطور خلاصه:
قرار نگرفتن در برابر نور خورشید در گرم‌ترین ساعات روز، استفاده از کلاهی که لبه آن حداقل ۱۰سانتی متر طول داشته باشد و استفاده از کرم یا لوسیون ضدآفتاب با حداقلSPF 15 و حاوی محافظ UVA، نام برد. حتی اگر در گذشته چنین مراقبت‌هایی را اعمال نکرده و دچار آسیب‌های ناشی از نور خورشید شده باشید (مانند چروک‌های متعدد صورت) با شروع برنامه محافظت از آفتاب می‌توانید تا حدی این فرآیند را وارونه کرده و مقداری از این آسیب‌ها را برطرف سازید. علاوه بر این از بروز چین و چروک‌های تازه جلوگیری خواهید کرد. به جز محافظت پوست در برابر نور خورشید راه‌های دیگری نیز برای کند نمودن فرآیند پیدایش چین و چروک و پیر شدن پوست وجود دارد، مثلا استفاده از ویتامینC.
اهمیت ویتامینC برای اولین بار در قرن هجدهم، یعنی زمانی که ملوانان دریافتند با استفاده از ویتامین مرکبات در سفرهای طولانی خود می‌توانند از بروز نوعی بیماری به نام اسکوروی پیشگیری نمایند، کشف شد. امروزه نیز تحقیقات بسیاری برای بررسی فواید ویتامینC صورت گرفته است و محققان به این نتیجه رسیده‌اند که ویتامینC به عنوان یک آنتی اکسیدان توانایی کاهش احتمال ابتلا به برخی سرطان‌ها، آب مروارید و بهبود بخشیدن زخم‌ها و بالا بردن قدرت سیستم ایمنی بدن را دارد. استفاده موضعی از ویتامینC به عنوان آنتی اکسیدان می‌تواند در درمان آسیب‌های ناشی از نور خورشید، زخم‌های پوستی و درمان بسیاری دیگر از مشکلات پوستی چون ترک‌های بارداری موثر باشد.
ویتامینC چیست؟
ویتامین‌ها مواد مغذی هستند که بدن برای بقا به آنها نیاز دارد ولی خود قادر به ساختن آنها نیست. ویتامینC نوعی ویتامین است که در مرکبات و سبزیجات دارای برگ سبز وجود دارد. این ویتامین محلول در آب است. بدن ویتامینC مورد نیاز خود را از مواد غذایی گرفته و باقی را بدون اینکه قادر به ذخیره کردن آن باشد روزانه دفع می‌کند. مقدار ویتامینC روزانه‌ای که پزشکان توصیه کرده‌اند ۶۰میلی گرم است اما محققان معتقدند استفاده از منابع طبیعی ویتامینC به مقدار ۵۰۰میلی گرم در روز که به وعده‌های متعدد تقسیم شده باشد بسیار مناسب‌تر است. مقادیر بیش از حد ویتامینC، بیش از ۱۵۰۰میلی گرم در روز، می‌تواند موجب بروز مشکلاتی چون سنگ کلیه شود. حتی برخی محققان معتقدند استفاده بیش از اندازه ویتامینC ممکن است مسبب ابتلا به بیماری‌های قلبی باشد.
در پوست ویتامینC نقش بسیار مهمی در ساخت کلاژن ایفا می‌کند. ساخت کلاژن در سنین پیری پوست، کند می‌گردد. ویتامینC نه تنها با ساخت کلاژن به بهبودی زخم‌ها کمک می‌کند بلکه به عنوان یک آنتی اکسیدان می‌تواند برخی مواد شیمیایی سرطان زا که به دنبال قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراءبنفش نور خورشید در پوست ظاهر می‌گردد را خنثی نماید. بنابراین استفاده موضعی از ویتامینC می‌تواند ساخت کلاژن در پوست را افزایش دهد، از بروز علائم پیری در پوست پیشگیری کرده و برخی از آنها را برطرف سازد، احتمال بروز سرطان پوست را کاهش دهد و علاوه بر این بهبود زخم‌ها و ناراحتی‌های پوستی کمک کند.
ویتامینC موضعی
قرار گرفتن بدون حفاظ در برابر نور خورشید، استرس، سیگار، آلودگی هوا، داروها و رژیم غذایی نامناسب موجب ساخت مواد شیمیایی سمی در پوست به نام اکسیژن واکنش پذیر و یا همان رادیکال‌های آزاد می‌گردد. رادیکال‌های آزاد در فرآیند پیری نقش بسیار مهمی دارند و می‌توانند عامل سرطان پوست و التهاب‌های پوستی باشند اما آنتی اکسیدان‌ها رادیکال‌های آزاد را غیر فعال ساخته و آنها را بی‌خطر می‌سازند.
امروزه ثابت شده است که بخشی از آسیب‌های ناشی از نور خورشید به جهت بوجود آمدن رادیکال‌های آزاد است. اگر ویتامینC بتواند برخی از رادیکال‌های آزاد را جذب کند مسلما قادر خواهد بود مقداری از آسیب بوجود آمده در پوست را بهبود بخشد. مشکل اینجاست که ویتامینC به تنهایی بسیار شکننده بوده و با قرار گرفتن در برابر نور خورشید به سرعت غیر فعال می‌گردد. هدف از استفاده موضعی ویتامینC این است که از این ماده در محلی که بدان نیاز دارد، به مقداری که موجب آسیب نگردد استفاده کنیم اما ویتامینC به تنهایی قادر نیست به لایه‌های پایینی پوست نفوذ کند؛ از این رو برای برطرف کردن این نقص‌ها، ویتامینC در کرم‌ها به همراه مواد محافظی که می‌توانند در پوست نفوذ نمایند و در ضدآفتاب‌ها همراه با مواد محافظ در برابر UVBو UVA به کار برده می‌شوند.
ترکیب ویتامینA با اسید گلیکولیک می‌تواند در پیشگیری از بروز ترک‌های بارداری موثر باشد گرچه در محدود نمودن آنها پس از اتمام بارداری ارزش کم رنگ‌تری دارد.
مصرف ویتامینC طبیعی به شکل خوراکی و یا ماسک‌های طبیعی برای انسان کاملا بی‌خطر است. مصرف موضعی ویتامینC به شکل ماسک‌های گیاهی برای بهبودی زخم‌ها و ناراحتی‌های پوستی، آسیب‌های ناشی از آفتاب و جذب رادیکال‌های آزاد پوست بر مصرف خوراکی آن ارجح است زیرا میزان ویتامینC موجود در پوست هنگام مصرف موضعی بسیار بالاتر خواهد بود. تنها مشکل موجود در کرم‌های حاوی ویتامینC این است که با قرار گرفتن در برابر نور خورشید به سرعت فعالیت خود را از دست می‌دهند.
منبع: برگرفته از کتاب (از پوست خود چه می‌دانید؟)