در گذشته، در تهران حمام های زیادی وجود داشته است که متاسفانه اکثر آن ها در حال حاضر غیر فعال هستند. اما یکی از حمام های قدیمی که هم چنان فعال است، حمام نواب در محدوده خیابان ۱۵ خرداد تهران می باشد.
حمام نواب از جمله آثار دوره قاجاریه شهر تهران است و در خیابان ۱۵ خرداد شرقی کوچه بیک دامغانی ( بازارچه نواب سابق) قرار دارد. در اولین نقشه های تهیه شده تهران به نام گذر حمام نواب ذکر شده است. این بنا توسط زنانی به نام های سارا سلطان خاتون و سارا حاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بوده اند ساخته شده است.
مصالح به کار رفته در ساخت این بنا شامل آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی است. در این بنا پس از مرمت، از سیمان نیز برای حفظ آن استفاده شده است. حمام نواب دارای بخش هایی چون هشتی، سربینه، تنظیف گرمخانه، سرویس بهداشتی، خزینه، استخر و ستون است. چیزی که در معماری این بنا مشهود است کاربندی و وجود آهک روی سطح بنا بسیار محدود بوده که حاکی از وجود تزیینات قابل توجه در آن است و نشان از ذوق و استعداد هنری معمار آن دارد.
این حمام دارای کتیبه کاشی کاری شده بوده و از آن برای صحنه های از فیلم قیصر استفاده شده است. حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه ها به برای استحمام، پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده است.
حمام نواب در سال ۱۳۹۰ تغییر کاربری داد و به همت شهرداری منطقه ۱۲ و اتحادیه صنایع دستی کشور و سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان تهران به مرکز صنایع دستی شهر تهران تبدیل شد. حمام نواب در سال ۱۳۸۵ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۶۲۲۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.