همه ما این ضرب المثل معروف را شنیده ایم که می گوید: « دوست هزارتایش کم است و دشمن یکی اش هم زیاد » اما باید توجه داشت که به هر فردی که با او ارتباط داریم نمی توانیم عنوان دوست حقیقی بدهیم. پیدا کردن دوست خوب همیشه مشکل است اما اینکه تشخیص بدهیم که دوست ما واقعا” دوست خوبی است یا خیر کار سخت تری است. همه ما دوستانی داریم و طبعا به نوعی از دوستی هایمان لذت می بریم. بعضی از ما دوستان نزدیک و صمیمی داریم اما همیشه این سوال مطرح است که چه مواردی باعث می شود که یک دوست به رفیقی حقیقی و واقعی تبدیل شود؟ ما در این مقاله نکاتی را درباره ویژگی های دوست خوب آورده ایم:
وفاداری
وفاداری یک فاکتور اصلی و ضروری در دوستی و یا هر ارتباط دیگری است. یک دوست خوب همیشه به دوستی اش وفادار است و وفادار بودن یعنی اینکه به شایعات و حرفهای بدی که درباره دوستتان گفته می شود توجه نکنید و از گفتن شایعات و یا حرفهای زشت درباره آنها پرهیز کنید. اگرچه دوستان خوب هم گاهی ازدست یکدیگر ناراحت و عصبانی شوند اما هرگز پشت سرهم ، حرف بدی نمی زنند.
سخاوت
بخشندگی و سخاوت یکی از علامتهای یک دوست خوب است. یک فرد سخاوتمند حتی زمانیکه توانایی ودارایی کمی برای بخشش دارد با کمال میل آنچه که می تواند را می بخشد. این نشانه فردی است که ارزش دوستی دارد زیرا این خصوصیت اخلاقی نشان می دهد که او ذهن و قلبی بخشنده دارد.
درک
دوست واقعی کسی است که به حرفهای ما گوش می کند و سعی می کند ما را درک کند . یک دوست خوب وقتی چیزی را نمی فهمد یا درک نمی کند درباره آن موضوع سئوال می کند تا موضوع را کاملا” متوجه شود.
صداقت
یک دوست خوب همیشه صادق است و واقعیت را می گوید حتی اگر حرفش آزار دهنده باشد. یک دوست خوب برای اینکه شما احساس بهتری داشته باشید به شما دروغ نمی گوید در عوض حقیقت را می گوید و شما را نصیحت می کند. مثلا” اگر لباسی مناسب شما نیست یک دوست خوب با مهربانی می گوید:” این لباس خیلی خوب نیست ، من فکر می کنم این یکی بهتر است.
درک کردن تفاوتها
یک دوست خوب از شما انتظار ندارد که همیشه حرف او را تایید کنید. در عوض وقتی شما عقیده متفاوتی دارید و با او موافق نیستید ، به نظر شما احترام می گذارد. این کار باعث می شود روابط شما جذابتر شود زیرا دوستان خوب می توانند نظرات مختلف خود درباره موضوعات مختلف را با هم در میان بگذارند.
دکتر محمود سریع القلم استاد دانشگاه شهید بهشتی در یادداشتی با بیان این که «دوستی مانند کتاب است، سال ها طول می کشد تا نوشته شود ولی در عرض چند ثانیه با یک کبریت می سوزد.» به بررسی ویژگی های یک دوستی خوب می پردازد.
ویژگی های یک دوست خوب
- انتظارات خود را به حداقل برساند و اگر می تواند صفر کند.
- ضرورتا هر آنچه را که متوجه می شود به زبان نیاورد.
- تا اجازه دوست را نداشته باشد، رازی از او را با کسی در میان نگذارد.
- از موفقیت او به طور واقعی خرسند باشد.
- فقط “نشنود” بلکه به او گوش کند.
- در هیچ شرایطی، پشت سر او صحبت نکند.
- با او هم بخندد، هم گریه کند.
- مرتب از وجود او و ویژگی های مثبت او، قدردانی کند.
- اگر گله ای از او دارد، مدتی صبر کند تا شرایط مناسب حل و فصل آن فراهم آید.
- یادداشتی که روی هدیه می گذارد، از خود هدیه مهم تر است.
- تا می تواند احترام او را در جمع حفظ کند.
- بعضاً با خاموشی و سکوت، با او صحبت کند.
- از “عذر می خواهم” فراوان استفاده کند.
- اگر بدی دید، گذشت کند.
- اگر بدی ها ادامه پیدا کرد، آن شخص دیگر دوست نیست.
- تا می تواند زبان خود را کنترل کند چراکه زخم زبان به سختی فراموش می شود.
- از سِرّ دوست مراقبت کند.
- در رفتار و واکنش، قابل پیش بینی باشد.
- پیامدهای احتمالی هر سخن و رفتاری را قبلاً مطالعه و محاسبه کند.
- به دوستی، به شکل درازمدت نگاه کند تا همیشه محبت و خویشتنداری کند.
- برای موفقیت او قدم بردارد.
- وقتی موردی روشن نیست، اول بپرسد بعد قضاوت کند.
- در اوج عصبانیت، الفاظ و ادبیات مؤدبانه استفاده کند.
- از ادب و تربیت دوست سوء استفاده نکند.
- اگر قراراست داستانی را بگوید، همه را بگوید یعنی به طور مثال ۲۰ درصد آن را مخفی نکند.
- تاریخ تولد او را بداند و حداقل یادداشتی ماندنی بفرستد.
- به خاطر پول بیشتر و موقعیت بهتر، به او خیانت نکند.
- برای گوشزد کردن موردی، اگر لازم باشد ۵ سال صبر کند.
- هوش و تشخیص او را دستکم نگیرد.
جمع آوری و تنظیم: کاویاب