فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحم توده خوش خیم رحمی است که اندازه آن از یک نخود تا یک هندوانه متغیر است. به فیبروم رحم ، میوم، لیومیوم و یا فیبرومیوم نیز گفته می شود. اندازه برخی فیبروم ها در مرور زمان بزرگتر و در برخی دیگر کوچکتر می شود تا آنجا که کاملا از بین برود فیبروم ها در هر نقطه رحم می توانند یافت شوند و بر اساس محل قرارگیری آنها اسم های مختلف روی آنها گذاشته می شود. به عنوان مثال:

• فیبروم های اینترامورال: فیبروم هایی هستند که داخل بافت عضلانی رحم رشد می کند که شایعترین مکان برای رشد فیبروم می باشد.
• فیبروم های ساب سروز: که در دیواره خارجی رحم و به داخل لگن رشد می کند.
• فیبروم های ساب موکوس: که در دیواره داخلی رحم و به داخل خود رحم رشد می کند.
• فیبروم های پایه دار: مانند فیبروم ساب سروز روی جدار خارجی رحم رشد می کند با این تفاوت که با یک پایه باریک به رحم متصل می ماند.

 شیوع فیبروم رحم : 

تقریبا از هر ۴ زن، یک زن فیبروم رحم را در طول زندگی خود تجربه می کند. فیبروم ها معمولا در زنان بین ۳۰ تا ۵۰ سال شکل می گیرد. برخی از زنان چندین فیبروم با اندازه های مختلف را تجربه می کنند. فیبروم ها در زنانی که اضافه وزن دارند (۷۰ کیلوگرم به بالا) شایعتر است. علت ممکن است میزان بالاتر استروژن در پاسخ به چربی اندوخته شده بدن باشد.

علل فیبروم رحم چیست؟

 فیبروم در واقع رشد بیش از حد عضلات صاف رحمی است. علت شکل گیری آن ها هنوز مشخص نیست ولی فیبروم ها همانند رحم به استروژن که یک هورمون جنسی زنانه است، حساس می باشند. به عبارتی دیگر فیبروم ها در طی حاملگی نیز رشد می کنند و متورم می شوند و یا در زنان یائسه شروع به کوچک شدن می کنند البته به شرط آنکه از هورمون های جایگزین استفاده نشود.  

علائم و نشانه های فیبروم: 

تقریبا از هر سه زن مبتلا به فیبروم، یک نفر دچار علائم و نشانه های ناشی از آن می گردد. بسیاری از اوقات فیبروم ها بطور اتفاقی در معاینه پزشک و یا در سونوگرافی به دلیل دیگر یافت می شوند. علائمی که ممکن است ایجاد شود:

• خونریزی ها شدید و دردناک: فیبروم ها در سیکل قاعدگی اختلال ایجاد نمی کنند ولیکن منجر به خونریزی شدیدتر و دردناک تر می گردند. برخی اوقات ممکن است منجر به کم خونی در فرد شوند.
• نفخ و یا تورم: فیبروم های بزرگ ممکن است باعث ایجاد ناراحتی و ورم قسمت پایین شکم گردند. در برخی از زنان منجر به کمر درد نیز می گردد.
• علائم روده ای و یا مثانه ای: فیبروم ممکن است روی مثانه فشار بیاورد و منجر به تکرر ادرار گردد. در موارد نادری فیبروم می تواند روی راست روده فشار آورده و باعث یبوست گردد.
• رابطه جنسی دردناک: اگر فیبروم نزدیک به واژن و یا سرویکس (گردن رحم) باشد، فرد مبتلا رابطه جنسی دردناک را تجربه خواهد کرد.
• سقط جنین و ناباروری: فیبروم هایی که به داخل رحم رشد می کنند در باروری اختلال ایجاد خواهند کرد و با احتمال کمتر منجر به سقط خواهند شد. البته این عارضه جز عارضه های نادر فیبروم می باشد. مشکلات زمان بارداری: داشتن یک یا چند فیبروم  در بیشتر زنان حامله مشکلی را برای دوره بارداری ایجاد نمی کند. وجود فیبروم در دوره بارداری می تواند ایجاد درد کند. همچنین زنانی که فیبروم دارند معمولا نیازمند عمل سزارین به جای زایمان طبیعی خواهند بود. چنانچه داراری فیبروم هستید، در خصوص بارداری با پزشک خود مشورت کنید.  

درمان های فیبروم:

 اگر فیبروم برای شما مشکل و یا علامتی ایجاد نکرده است، نیاز به درمان ندارد. بسیاری از زنان ترجیح می دهند تا زمانیکه علائم آن ها قابل تحمل هیچ درمانی را انجام ندهند. در زمان یائسگی نیز فیبروم ها خود به خود کوچک می شوند و یا از بین می روند. ولی چنانچه علائم شما بدتر می شود و یا عوارض آن برای شما قابل تحمل نیست، بایستی تحت درمان قرار بگیرید.

درمان های دارویی: 

تاکنون دارویی برای درمان قطعی فیبروم گزارش نشده است. داروها معمولا به منظور کاهش علائم و یا کوچک شدن فیبروم مورد استفاده قرار می گیرد.

داروهایی که علائم را کاهش می دهند:

 این داروها معمولا برای افرادی که به دنبال فیبروم، قاعدگی های همراه با خونروی زیاد دارند مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال اگر فیبروم بزرگ باشد ممکن است موثر واقع نشود.  با این حال به امتحان آن می ارزد خصوصا اگر خونروی زیاد دارید.

 ترانکسامید اسید:

این دارو ۳ تا۴ بار در روز در مدت زمان قاعدگی مصرف می شود که خونروی را تا حدی کاهش می دهد.

داروهای ضد التهاب مانند ایبوبروفن و یا مفنامیک اسید:

 مصرف این داروها در زمان قاعدگی، نه تنها باعث کاهش درد می شوند بلکه حجم خونریزی را نیز کاهش می دهند. البته توجه داشته باشید که در صورت ناراحتی و یا زخم معده از مصرف این داروها خودداری کنید. همچنین در صورت استفاده، همراه با دارو دو لیوان بزرگ آب مصرف کنید و ترجیجا معده نیز پر باشد.

قرص های ضد بارداری: 

مصرف این قرص ها نیز باعث خونروی و درد کمتر در زمان قاعدگی خواهد شد.

وسیله داخلی رحمی لوونورژسترل:

 شبیه به IUD که برای جلوگیری از بارداری به کار می رود، می باشد. با قرار دادن این وسیله داخل رحم، لوونورژسترول به آهستگی رها می شود و باعث نازک شدن دیواره رحمی می شود تا در زمان تخریب در هنگام قاعدگی، خونریزی زیادی ایجاد نکند.

داروهایی که منجر به کوچکتر شدن فیبروم می شود: 

برای برخی از زنان دارویی که مشابه هورمون های گنادوتروپین هستند، تجویز می شود. این دارو مانع از رها شدن استروژن می شود و حالتی مانند یائسگی در بدن ایجاد می کند و از طرفی به دلیل سرکوب استروژن ممکن است باعث پوکی استخوان نیز گردد. لذا استفاده از این درمان تنها برای ۶ ماه توصیه می گردد.

درمان جراحی: 

عمل های جراحی متعددی برای خارج کردن فیبروم و درمان آن وجود دارد:

برداشتن رحم:

این یک عمل سنتی و شایع برای درمان افراد مبتلا به فیبروم رحمی می باشد. اگر اندازه فیبروم کوچک باشد، می توان از راه واژن نیز رحم را در آورد. برداشتن رحم برای زنانی که تعداد فرزند مورد دلخواه خود را دارند، یک گزینه مناسب می باشد.

برداشتن فیبروم و حفظ رحم:

برای زنانی که در آینده می خواهند بچه دار شوند، برداشتن فیبروم یک گزینه مناسب است. برداشتن فیبروم می تواند از راه واژن و یا با برش دادن شکم باشد. البته انجام این عمل بسته به تعداد و اندازه فیبروم دارد و در برخی افراد ممکن است امکان پذیر نباشد.