سواحل زیبا، مناظر سرسبز و فرهنگ تاریخی ریودوژانیرو آن را به یکی از بهترین جاذبههای گردشگری جهان تبدیل کرده است. در این مطلب قصد داریم شما را با چند منطقه دیدنی ریودوژانیرو آشنا کنیم.
Praia de Copacabana
این یکی از معروفترین سواحل ریودوژانیرو است که از تپه Morro do Leme در شمال شرقی تا تخته سنگهای Arpoador در جنوب غربی کشیده شده است. این مرکز توریستی به خاطر جشنهای سال نو شهرت بسیاری دارد. تا قبل از اینکه در سال ۱۸۹۲ این منطقه از طریق تونل به Botafogo متصل شود، Copacabana منطقهای زیبا با تپههای شنی بود. با ورود تراموا در اوایل قرن بیستم، منطقهای شیک و مدرن شد و بیش از ۳۰ هزار نفر در آن سکونت یافتند. امروز این منطقه یکی از پرجمعیتترین مناطق جهان است.
Ipanema و Leblon
شهر ساحلی زیبا، شیک و امن Ipanema و تا جنوب آن Leblon، امکانی برای انواع فعالیتهای ساحلی از جمله حمام آفتاب ارائه میدهد. اکثر ثروتمندان ریو در اطراف این دو ساحل زندگی میکنند، مناطقی که بوتیکهای شیک و رستورانهای گران قیمت آن در دو طرف خیابانهای باریکش قرار گرفته است. گرچه مرکز شهر ۱۵ کیلومتر فاصله دارد اما دسترسی به این مناطق بسیار آسان است.
Parque Nacional da Tijuca
این پارک زیبا، یکی از بزرگترین جنگلهای شهری دنیاست، جایی که تپهها و کوهستانها از مرکز شهر سر برافراشتهاند. این منطقه زیستگاه انواع گیاهان، پرندگان و پستانداران است و آبشارها و چشمههای طبیعی بسیاری دارد. این جنگل که مساحتی حدود ۱۵ کیلومتر مربع دارد، تکهای از بهشت است.
Corcovado
مجسمه نمادین کریستو ریدنتور(مسیح ناجی) از ارتفاع ۲۳۱۶ پایی از فراز ریودوژانیرو به این شهر مینگرد. ارتفاعات کورکوادو که نام خود را از واژهای پرتغالی به معنی “کوهاندار” گرفته است، بیانگر شکل ظاهری این ارتفاعات است. در یک مسابقه طراحی مجسمه که نشاندهنده روح ریودوژانیرو باشد، این طرح در سال ۱۹۳۱ برنده شد و مجسمه کار گذاشته شد و در مدت زمان کوتاهی به سمبل برزیل تبدیل شد.
کوهستان Sugar Loaf
چشمانداز ریو در هیچ کجا به اندازه ارتفاع ۱۳۱۲ پایی بر روی صخره گرانیتی Sugar Loaf که در دهانه خلیج گوانابارا قرار گرفته است، زیبا و حیرتانگیز نیست. این بقایای جنگلی است که قبلا کل ریو را پوشانده بود و حالا مامن مارمولکها، تانجیرها و پرندگان مهاجر شده است. ابتدا یا انتهای روز زمان مناسبی است تا از قله این صخره شهر را تماشا کنید.
موزه هنرهای زیبای ملی
این موزه که در سال ۱۹۳۷ در آکادمی سابق ساختمان هنرهای زیبای برزیل ساخته شد، کاملترین مجموعههای هنر برزیلی را در خود جای داده است. معمار این بنا تحت تاثیر موزه لوور بوده است و ساختمان بنا ویژگیهای معماری فرانسوی را نشان میدهد. کلکسیون موزه حدود ۲۰ هزار قطعه را در خود جای داده است که شامل هنرهای زیبا، تزئینی و هنر عامه است. بیشتر آثار برزیلی هستند و قدمت آنها به قرن هفدهم تا بیستم برمیگردد. بخش کوچکی از مجموعه خارجی است و عمدتا متعلق به اروپاست.
Mosteiro de Sao Bento
در سال ۱۵۹۰ این کلیسا بر فراز تپهای در شمال مرکز شهر ساخته شد. دکوراسیون داخلی این کلیسا متعلق به قرن هجدهم است. تکمیل جزئیات داخل کلیسا ۷۰ سال به طول انجامید و تعداد زیادی از هنرمندان بر روی آن کار کردهاند.
Jardim Botanico
در سال ۱۸۰۸ این منطقه به عنوان انبار موقت برای گیاهان وارد شده ساخته شد تا با آب و هوای منطقه خو بگیرند. این باغ به طبقه اشراف تعلق داشت تا اینکه پس از اعلام رسمی جمهوریت در سال ۱۸۸۹، به روی عامه مردم گشوده شد. گیاهان در قسمتهای مختلف باغ توسط یک راه شنی به هم مرتبط میشوند و نهرها و آبشارهایی در میان آنها جاری است. این باغ نام خود را از ناحیهای که در آن قرار گرفته است، گرفته.
Praça XV
این شهر، نخستین شهری بود که در قرن هجدهم پس از تبدیل ریودوژانیرو از شهری بندری به شهری ثروتمند، پیشرفت کرد. میدان آن مرکزی تجاری برای کالاهای وارداتی است و تجارت و بازرگانی در آن جریان دارد. این شهرتاریخی شاهد ورود پرنس رجنت پس از فرار ناپلئون در سال ۱۸۰۸ است. اینجا مرکز قدرت سیاسی برزیل تحت قدرت پرتقال بوده است. امروز این منطقه پر از خیابانها و ساختمانهای تاریخی است. تجدید امپراتوری پاکو در دهه ۱۹۸۰ فرهنگ را مجددا به مرکز شهر بازگرداند.
موزه تاریخ ملی
بزرگترین و جالبترین موزه در ریودوژانیرو است که به تاریخ انسانی برزیل از پیش از زمان کلمبیاییها تا قرن نوزدهم اختصاص دارد. نمایشگاههای آن شامل نقاشی، مجسمه، عکس، نقشه و ساز به علاوه دیگر آثار هنری و تاریخی است. گالریها به قبایل بومی برزیل که نشاندهنده زندگی آنهاست، اختصاص دارد. این موزه نشاندهنده همه دورههای مستعمراتی، امپراتوری و جمهوری برزیل است. بازدیدکنندگان میتوانند نسخههایی از سنگ نوشتههای ماقبل تاریخ را که متعلق به Serra da Capivara در شمال شرقی برزیل است، مشاهده کنند که گفته میشود قدیمیترین آثار به جا مانده بشر در جنوب آمریکاست.